ตุ้บ, ตุ้บ ๆ หมายถึง ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ หล่น หรือเสียงทุบด้วยกําปั้น.
ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ หล่น หรือเสียงทุบด้วยกําปั้น.
ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบกัน. น. เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยถั่วกวนกับนํ้าตาลแล้วทุบให้ละเอียด ตัดเป็นชิ้น ๆ ว่า ขนมตุ้บตั้บ.
ว. อาการที่ของลอยกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงไปตามกระแสนํ้า.
ว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, ตะปัดตะป่อง ก็ใช้.
ก. เดินเฉไปเฉมาไม่ตรงทาง.
น. ภาชนะสําหรับขังหรือใส่นํ้า ก้นสอบ ปากแคบกว่าโอ่ง.
น. เม็ดที่ขึ้นตามผิวหนัง, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ดอกไม้ออกเป็นตุ่ม.